مناسب سازی فضای شهری برای استفاده گروه های ویژه (نمونه موردی:شهر تهران محدوده چهارراه ولیعصر)

حضور در فضاهای شهری و استفاده از امکانات موجود در فضا حق مسلم هر انسان می باشد، لذا شهر بایستی به گونه ای باشد که تمام شهروندان آن بتوانند به طور همسان از آن بهره گیرند. در این میان گروهی از افراد هر جامعه با محدودیت در حرکت مواجه می باشند، که مطابق سخن پیشین این افراد نیز حق استفاده و حضور در شهر را دارند. آنچه که مانع از حضور این افراد در فضاهای شهری و ایجاد و افزایش تعاملات اجتماعی میان این گروه با دیگر افراد جامعه می باشد، عدم وجود فضاهای مناسب جهت تردد و استفاده از آن توسط این گروه است. که این مشکل صرفاً ناشی از عدم طراحی صحیح و مناسب فضاهای شهری نبوده، بلکه عدم اجرای دقیق و کامل طرح های مصوب که ناشی از عدم نظارت عالیه بر اجرای این طرح ها است، نیز از دلایل اصلی این امر می باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی و شناخت نیازهای گروه هدف در فضاهای شهری و عمومی، علل و عوامل نامناسب بودن فضاهای شهری و نیز شناسایی چالش های اجرایی طرح های مناسب سازی در شهر می باشد. از این رو در این پژوهش با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای، برداشت های میدانی، مصاحبه با گروه های هدف و نیز مصاحبت با مراجع ذیربط در راستای تحقق اهداف مطروحه گام برداشته و اصولی جهت شناسایی فضاهای نامناسب برای تردد معلولان در شهر و نحوه مناسب سازی فضاهای شهری و نیز راهکارهایی جهت افزایش کارایی سازمان اجرایی در انجام طرح های مناسب سازی ارائه گردید.